CVT został wynaleziony i opatentowany pod koniec XIX wieku, ale pierwsze samochody z CVT zostały wyprodukowane w latach 50. przez firmę DAF. W tamtych latach ta holenderska firma produkowała lekkie ciężarówki i samochody osobowe. CVT zaczęły być masowo stosowane w skuterach i samochodach osobowych dopiero w latach 80. i 90. XX wieku.
Urządzenie CVT
Wariator można przypisać do jednej z odmian automatycznych skrzyń biegów. Dla właściciela samochodu z wariatorem selektor sterowania i tryby nie różnią się od klasycznej automatycznej maszyny.
Pierwszy wariator w historii ludzkości został wynaleziony w 1490 roku przez Leonarda przed Vinci. To on jako pierwszy sformułował zasady jego pracy i wykonał pierwsze rysunki przedstawiające koła pasowe i pas.
Wariator jest inaczej ułożony. Głównymi częściami wariatora są dwa stożkowe koła pasowe, zamontowane pionowo do siebie. Między nimi jest zaciśnięty stalowy pas. Płynnie poruszając się po stożkach, pasek bezstopniowo zmienia przełożenie między wałem pierwotnym (wejściowym) i wtórnym (wyjściowym) skrzyni biegów.
Oczywiście płynna zmiana momentu obrotowego oznacza płynne przyspieszanie samochodu bez szarpania i szarpania, a także wysoką, w porównaniu z innymi rodzajami skrzyń biegów, zużycie paliwa. Wiele CVT jest wyposażonych w ręczną funkcję wyboru „biegów”. Oznacza to, że takie modele mają pewną liczbę stałych zakresów, które symulują określone prędkości.
Zalety i wady wariatora
Jedną z najważniejszych zalet wariatora jest płynne przyspieszenie i wydajność, porównywalna prostota i niski koszt konstrukcji. Silnik cały czas pracuje w optymalnych warunkach, dzięki czemu nie przeciąża się i nie osiąga krytycznych punktów. Zwiększa się zasób silnika, zmniejsza się poziom hałasu i emisji szkodliwych substancji w spalinach.
Są też wady: na przykład niezdolność do przenoszenia dużych obciążeń. Dlatego skutery i auta miejskie o małej mocy są wyposażone w wariatory. Chociaż najnowsze osiągnięcia AUDI są w stanie dostarczyć 200 KM, model NISSAN CVT „trawi” 234 KM. i jest zainstalowany na zwrotnicy. Ponadto samochody z przekładnią CVT nie mogą holować ciężkich przyczep lub innych pojazdów bez ryzyka przedwczesnej awarii przekładni.
W skuterach, motocyklach, quadach, skuterach wodnych i skuterach śnieżnych CVT są zwykle używane z paskiem wykonanym ze specjalnego materiału odpornego na zużycie. W samochodach o wysokich osiągach zamiast paska stosuje się stalowy łańcuch.
Ponadto CVT nie jest przystosowany do agresywnego stylu jazdy. Wiele modeli ma oczywiście tryb sportowy, ale ciągła praca wariatora na granicy jego możliwości drastycznie zmniejsza jego zasoby. I chociaż w trybie „gaz do podłogi” wariator przewyższy automatyczną skrzynię biegów, nie przejdzie bez śladu.
Podobnie jak modele z klasyczną automatyczną skrzynią biegów, samochody z CVT nie mogą holować więcej niż 50-100 km. Kategorycznie nie zaleca się poślizgu na samochodach ze skrzynią CVT i, jeśli to możliwe, unikania warunków terenowych.
Drugą poważną wadą wariatora jest trudność w serwisowaniu. Samochodowe skrzynie biegów wymagają wymiany płynu przekładniowego co 50 tys., a paska - co 100-150 tys. W skuterach pasek wariatora jest ogólnie uważany za materiał eksploatacyjny. Każdy wariator jest przeznaczony do określonej ilości płynu przekładniowego, którego poziom należy monitorować. Elektronika sterująca wariatorem odbiera dane z wielu czujników w samochodzie i awaria co najmniej jednego czujnika może doprowadzić do nieprawidłowego działania całego wariatora.
