Diagnostyka jako element utrzymania ruchu polega na określeniu stanu technicznego maszyny bez demontażu jej zespołów i zespołów. Zwykle przeprowadza się go w celu ustalenia, czy istnieje potrzeba naprawy lub innych środków utrzymania samochodu. Ale może być również specjalna diagnostyka przy wykryciu jakiegokolwiek problemu w działaniu samochodu.
Instrukcje
Krok 1
Zazwyczaj diagnostyka prowadzona jest na stacjach obsługi, ale współczesne samochody posiadają również systemy autodiagnostyki, które pomagają właścicielowi samochodu określić, z którym pojazdem jest problem, a także zapisać dane do późniejszej diagnostyki za pomocą profesjonalnego sprzętu diagnostycznego.
Krok 2
System autodiagnostyki włączy się automatycznie, jeśli jeden z czujników pojazdu zacznie wykazywać odchylenia w odczytach. W takim przypadku system sam wyłącza czujnik i włącza program obejścia, a na panelu pojawia się odpowiedni sygnał (sprawdź lub migającą ikonę silnika, jeśli usterka jest w silniku, lub coś podobnego). Jeśli odczyty powrócą do normy, czujnik ponownie zacznie działać w normalnym trybie, ale zapis nienormalnej sytuacji pozostaje w komputerze.
Krok 3
Informacje systemu autodiagnostyki można odczytać i rozszyfrować za pomocą specjalnych kodów. Ta procedura może być różna dla różnych producentów i różnych modeli samochodów, ale zasada jest zwykle taka sama. Na przykład samochody Toyoty mają pod maską specjalne złącze w postaci plastikowego pudełka po lewej stronie w kierunku samochodu z oznaczeniem DIAGNOSTIC. W pojazdach Nissana jednostka diagnostyczna znajduje się pod siedzeniem pasażera lub w lewym przednim słupku.
Krok 4
Procedura odczytu odczytów z pamięci systemu autodiagnostyki różnych samochodów może wymagać zamknięcia złącz (dowolnym kawałkiem przewodu) lub użycia śrubokręta. Istnieją również specjalne urządzenia - skanery, które pozwalają pobierać odczyty z systemu.
Krok 5
W japońskich samochodach system kodów usterek samochodu jest zwykle oparty na stosunku krótkich i długich błysków odpowiednich żarówek (LED) na desce rozdzielczej lub na samym komputerze. Rozszyfrowanie stosunku krótkich i długich błysków daje kody cyfrowe, z których każdy odpowiada temu lub innemu rodzajowi błędu. Aby określić rodzaje błędów, istnieją specjalne tabele kodów, które można znaleźć w dokumentacji samochodu lub na wyspecjalizowanych stronach.
