Właściciele samochodów chcą, aby ich „żelazny koń” służył przez dziesięciolecia. Dlatego wielu słucha odgłosu silnika, stara się tankować na sprawdzonych stacjach benzynowych, kupuj wysokiej jakości oleje, a także płyn przeciw zamarzaniu. Jednak dla początkującego kierowcy wybór odpowiednich narzędzi do poprawy osiągów samochodu to długa droga prób i błędów. Tak więc jednym z problemów jest wybór między płynem niezamarzającym a płynem niezamarzającym, ponieważ dla niewtajemniczonych te dwa płyny chłodzące nie różnią się. Warto się przekonać, czy w rzeczywistości są one tak podobne.
Instrukcje
Krok 1
Środek przeciw zamarzaniu odnosi się do wszystkich chłodziw, niezależnie od tego, kiedy i gdzie są uwalniane. Środek przeciw zamarzaniu to rodzaj środka przeciw zamarzaniu, który został stworzony w czasach sowieckich przez Instytut „GosNIIOKHT”. Ponieważ nie było alternatywy dla tego typu chłodziwa, nazwa marki szybko stała się powszechnie znana. Przez długi czas nazywano również inne płyny przeciw zamarzaniu, które trafiły na rynek sowiecki, a następnie rosyjski. TOSOL to skrót. Pierwsze 3 litery oznaczają „technologię syntezy organicznej”. Końcówka ol pochodzi z terminologii chemicznej.
Krok 2
W składzie płynu niezamarzającego, podobnie jak w innych płynach chłodzących, znajduje się woda i glikol etylenowy. W płynie przeciw zamarzaniu stosuje się dodatki na bazie soli kwasów nieorganicznych, na przykład krzemiany, fosforany, azotyny i azotany. Płyn niezamarzający zawiera również wodę i glikol etylenowy, glikol propylenowy, glicerynę i alkohol. Innymi słowy, środek przeciw zamarzaniu to glikol propylenowy (lub glikol etylenowy), dodatki i woda. To właśnie dodatki są szczególnie ważne w kompozycji, ponieważ zwiększają właściwości antykawitacyjne, przeciwpienne i antykorozyjne środka przeciw zamarzaniu. W przeciwieństwie do płynu niezamarzającego, ten płyn chłodzący zawiera dodatki na bazie soli kwasów organicznych.
Krok 3
Dzięki płynowi niezamarzającemu na powierzchni metali tworzy się warstwa ochronna. Zwykle jego grubość nie przekracza 0,5 mm, ale taka ochrona ma wadę - niski transfer ciepła. Z tego powodu wzrasta zużycie paliwa, a sam silnik zużywa się szybciej. Środek przeciw zamarzaniu traci zdolność chłodzenia po 30-40 tysiącach kilometrów. Ponieważ płyn niezamarzający zawiera sole nieorganiczne, takie jak krzemiany i fosforany, mogą tworzyć się osady i żele, które mogą powodować zatykanie chłodnicy. W wysokich temperaturach w układzie działa płyn niezamarzający do granicy 105 ° C.
Krok 4
Z kolei płyn niezamarzający tworzy warstwę ochronną tylko na skorodowanych ścianach. Ponieważ na reszcie metalu nie ma warstwy ochronnej, wymiana ciepła pozostaje nienaruszona. Taki płyn chłodzący nie traci swoich właściwości, gdy samochód osobowy przejedzie ponad 250 tysięcy kilometrów. Ponieważ w płynach karboksylanowych stosuje się sole organiczne, nie dochodzi do wytrącania. Środek przeciw zamarzaniu może wrzeć w temperaturze 115 ° C.
Krok 5
W ten sposób można zidentyfikować następujące różnice między płynem niezamarzającym a płynem niezamarzającym:
- płyn niezamarzający to marka płynu niezamarzającego opracowanego w ZSRR, płyn niezamarzający to ogólna nazwa każdego płynu chłodzącego;
- dodatki w składzie płynu niezamarzającego - sole organiczne, aw składzie płynu niezamarzającego - nieorganiczne;
- płyn niezamarzający tworzy warstwę ochronną tylko w miejscach korozji metalu;
- płyn niezamarzający tworzy warstwę ochronną o grubości 0,5 mm, jednocześnie utrudniając wymianę ciepła;
- środek przeciw zamarzaniu traci zdolność chłodzenia po 250 tysiącach kilometrów, a środek przeciw zamarzaniu - po 30-40;
- płyn niezamarzający wrze w temperaturze 115 °, a płyn niezamarzający jest mniej odporny na wysokie temperatury.
Teraz wiesz, jak środek przeciw zamarzaniu zasadniczo różni się od środka przeciw zamarzaniu.
