Liczba oktanowa - główny wskaźnik jakości benzyny, sam w sobie nie ma znaczenia fizycznego. Jest to wartość względna służąca do określenia odporności paliwa na samozapłon podczas sprężania (stuka).
Niezbędny
Paliwo testowe, silnik jednocylindrowy, idealna mieszanka izooktanu i n-heptanu
Instrukcje
Krok 1
Spalanie paliwa w silniku to złożony proces chemiczny, fizyczny i techniczny, który musi być zorganizowany w taki sposób, aby spalanie było jak najbardziej równomierne, a możliwość wybuchu jak najmniejsza. Im wyższa liczba oktanowa, tym lepsza ochrona silnika. Zliczanie odbywa się w specjalnych warunkach na jednocylindrowym silniku używanym do testowania paliwa. Najpopularniejsze metody obliczania liczby oktanowej to: eksploracyjna (RON) i motoryczna (MOR).
Krok 2
RON charakteryzuje zachowanie benzyny przy niskich i średnich obciążeniach i jest obliczany podczas pracy z wymuszonym zmiennym stopniem sprężania. Paliwo testowe porównuje się z mieszaniną czystych substancji, izooktanu i n-heptanu, o konwencjonalnie przyjętych liczbach oktanowych odpowiednio 100 i 0. Oznacza to, że w idealnych warunkach przyjmuje się, że izooktan ma najmniejszą skłonność do detonacji, a n-heptan największą. Testy określają procent substancji, przy których silnik pracuje w taki sam sposób, jak przy stosowaniu badanej benzyny. Liczbę oktanową przyjmuje się jako procent izooktanu. Na przykład benzyna RON 92 działa jak idealna mieszanka paliwowa 92% izooktanu i 8% n-heptanu.
Krok 3
MOF charakteryzuje zachowanie benzyny pod dużym obciążeniem (na przykład podczas jazdy pod górę), warunki testowe są najbardziej zbliżone do rzeczywistych. Określony również przez porównanie z idealnym paliwem.
Krok 4
Wartości RON i MOR często różnią się do 8-10 punktów, ta różnica charakteryzuje czułość paliwa podczas pracy z różnymi obciążeniami. Średnia arytmetyczna RON i RON nazywana jest indeksem oktanowym i daje wyraźniejszy obraz ochrony silnika przed samozapłonem.
