Jeśli podłączysz dwa przewody trójfazowego silnika elektrycznego, nie uzyskasz żadnego efektu poza buczeniem. W najlepszym razie wał silnika lekko drga. Aby zaczął się obracać, musisz włączyć silnik elektryczny do sieci jednofazowej za pomocą kondensatorów przesuwających fazę. Ponadto konieczne jest użycie dwóch kondensatorów (lub ich bloków) - tymczasowego rozruchowego, który służy tylko do rozruchu, oraz stałego działającego.
Niezbędny
- - trójfazowy silnik elektryczny;
- - kondensatory metalowo-papierowe (MBGV, MBGO, MBPG, MBGCH);
- - przewody elektryczne;
- - kubki;
- - taśma izolacyjna;
- - narzędzie elektryka;
- - kalkulator.
Instrukcje
Krok 1
Oblicz wymaganą pojemność kondensatora roboczego. Jego wartość zależy od rodzaju połączenia uzwojenia silnika. Dla połączenia „gwiazdowego” pojemność wynosi Cp = 2800 * I / U, dla połączenia „trójkątnego” - Cp = 4800 * I / U, gdzie Cp to pojemność kondensatora w μF, I to pobór prądu w A, U to napięcie sieciowe w V.
Krok 2
Określ prąd według wzoru In = P / (1,73 * Un * η * COSφ), gdzie P to moc silnika w W, η to sprawność (0,8-0,9), cosφ to współczynnik mocy równy 0,85, U - napięcie sieciowe 1,73 - współczynnik charakteryzujący stosunek prądu fazowego do liniowego Pojemność kondensatora rozruchowego Cn powinna być 2-3 razy (w zależności od rezystancji mechanicznej przy której uruchamiany jest silnik) przekroczyć pojemność Cp.
Krok 3
Jeśli nie chcesz angażować się w obliczenia, możesz przyjąć przybliżone wartości pojemności w następujący sposób: przy P = 0,4 kW Cp = 40 μF, Cn = 80 μF; przy P = 0,8 kW Cp = 80 μF, Cn = 160 μF; przy P = 1,1 kW Cp = 100 μF, Cp = 200 μF; przy P = 1,5 kW Cp = 150 μF, Cp = 250 μF; przy P = 2,2 kW Cp = 230 μF, Cp = 300 μF.
Krok 4
Kup kondensatory o wymaganej mocy. Ich napięcie znamionowe musi być co najmniej 1,5 razy większe od napięcia sieciowego. Dla 220 V musi wynosić co najmniej 500 V. Zrób obudowę (pudełko) na kondensatory z tworzywa sztucznego lub drewna - tak, aby ściśle do niego pasowały. Obudowa jest potrzebna, aby kondensatory były oddzielnym zespołem, który można umieścić w dogodnym miejscu w pewnej odległości od silnika, aby nie były narażone na wibracje i naprężenia mechaniczne podczas jego pracy.
Krok 5
W przypadku, gdy musisz zebrać wymaganą pojemność z kilku kondensatorów, połącz je równolegle, tj. zmontuj w jeden blok za pomocą dwóch przewodów przepuszczonych przez kondensatory i przylutowanych do ich zacisków.
Krok 6
Podłącz kondensatory do silnika zgodnie ze schematami pokazanymi na rysunku (po prawej dla silnika, którego uzwojenia są połączone „trójkątem”, po lewej - „gwiazdą”). Cn i Cp oznaczają odpowiednio kondensatory rozruchowe i robocze, P to przełącznik dwustabilny, który zawiera kondensator rozruchowy w obwodzie, P to przełącznik, który zmienia kierunek obrotów silnika. Podczas uruchamiania silnika przełącznik dźwigienkowy P musi być załączony, po serii obrotów musi być wyłączony.
