Po kapitalnym remoncie silnika montowane są na nim wszystkie osprzęt, w tym rozrusznik, który przed montażem zaleca się sprawdzić pod kątem działania. Ponieważ wał korbowy naprawionego silnika jest znacznie trudniejszy do przewrócenia niż przed naprawą. I możliwe, że rozrusznik nie poradzi sobie z przydzielonym mu zadaniem uruchomienia silnika.
Czy to jest to konieczne
- - imadło ślusarskie,
- - bateria akumulatorowa,
- - dwa kawałki kabla elektrycznego o długości 2 m każdy zakończone końcówkami.
Instrukcje
Krok 1
W pierwszym etapie sprawdzany jest sam rozrusznik, który jest bezpiecznie zaciśnięty w imadle. Pod warunkiem, że stół warsztatowy jest wykonany z metalu, a kabel wychodzący z ujemnego bieguna akumulatora jest podłączony do niego w dowolnym dogodnym miejscu.
Krok 2
Następnie napięcie jest podawane z zacisku „+” akumulatora do wolnego zacisku rozrusznika znajdującego się w tylnej pokrywie przekaźnika elektromagnetycznego. Następnie, za pomocą małego kawałka drutu, zacisk przyłączeniowy przekaźnika zwijacza łączy się z przewodem zasilającym podłączonym do „plusa” akumulatora. W tym momencie należy uruchomić mechanizm chowania, który przesuwa koło zębate rozrusznika do pozycji roboczej. W tym samym czasie elektrozawór przekaźnika zwijacza zamyka styki w celu włączenia rozrusznika, którego wirnik zaczyna się obracać.
Krok 3
Należy zauważyć, że rozrusznik włącza się błyskawicznie. Aby śledzić działanie mechanizmu doprowadzenia „bendixa” do położenia, w którym sprzęga się z kołem zamachowym, konieczne jest kilkakrotne powtórzenie powyższych czynności, podczas których ruch koła napędowego i moment, w którym rozrusznik jest włączony są monitorowane. I powinien się włączyć dopiero po całkowitym wysunięciu „bendixa”.
Krok 4
Jeśli wirnik rozrusznika zacznie się obracać przed momentem, w którym zębnik osiągnie punkt końcowy swojej pozycji roboczej lub w ogóle się nie włączy, rozrusznik zostanie poddany renowacji.
