Kondensatory można łączyć szeregowo i równolegle. Wynikowa pojemność w obu przypadkach jest obliczana na podstawie wzorów. Takie połączenie stosuje się w przypadkach, gdy nie ma kondensatorów o wymaganych parametrach, ale są inne.
Niezbędny
- - lutownica;
- - przewody;
- - szczypce;
- - kalkulator.
Instrukcje
Krok 1
Dowolne kondensatory można podłączyć tylko wtedy, gdy są rozładowane i odłączone od pozostałych elementów obwodu. Nie zwieraj ich - użyj odpowiedniego obciążenia. Podłącz go za pomocą izolowanych przewodów bez dotykania części pod napięciem. Po rozładowaniu kondensatora sprawdź woltomierzem, czy jest naprawdę rozładowany, również używając sond z izolowanymi przewodami i uchwytami i nie dotykając części pod napięciem.
Krok 2
Przed wykonaniem obliczeń pojemność kondensatorów należy przeliczyć na te same jednostki. W takim przypadku korzystanie z układu SI jest nieracjonalne, ponieważ jednostka w nim zawarta - farad - jest bardzo duża. W zależności od tego, które kondensatory podłączasz, możesz użyć pikofaradów, nanofaradów lub mikrofaradów.
Krok 3
Łącząc kondensatory równolegle, oblicz wynikową pojemność, po prostu sumując pojemności wszystkich kondensatorów. Napięcie robocze tego projektu będzie równe najniższemu z napięć roboczych zawartych w nim kondensatorów.
Krok 4
Łącząc kondensatory szeregowo, najpierw znajdź odwrotność pojemności każdego z nich, następnie dodaj te wartości, a następnie znajdź odwrotność sumy. Odwrotność jest wynikiem dzielenia jednego przez liczbę. Wygląda to tak: Cresult = 1 / (1 / C1 + 1 / C2 +… + 1 / Cn), gdzie Cresult to pojemność wynikowa, a C1… Cn to pojemność kondensatorów w łańcuchu szeregowym. Napięcie robocze tego projektu jest bardziej skomplikowane. Teoretycznie, gdy kondensatory o tej samej pojemności są połączone szeregowo, wystarczy zsumować ich napięcia robocze, a jeśli ich pojemności są różne, to napięcia zostaną na nich rozłożone odwrotnie proporcjonalnie do pojemności. W praktyce jednak zmienność i upływ mogą prowadzić do nieprzewidywalnych rozkładów napięcia. Dlatego najbardziej niezawodne jest kierowanie się tą samą zasadą, co przy połączeniu równoległym: napięcie robocze całej konstrukcji jest równe napięciu roboczemu jednego z kondensatorów o najmniejszym.
Krok 5
Po podłączeniu mieszanych (szeregowo-równoległych) kondensatorów należy podzielić projekt na grupy kondensatorów połączonych tylko szeregowo lub tylko równolegle. Oblicz parametry każdej z grup, a następnie potraktuj ją jako jeden kondensator z odpowiednimi parametrami. Następnie spójrz, jak te grupy są połączone - szeregowo lub równolegle - i oblicz parametry całej konstrukcji za pomocą odpowiedniego wzoru. Podłącz kondensatory polarne w tej samej polaryzacji i w tej samej polaryzacji dołącz strukturę w obwodzie, w którym będą działać. Nie zaleca się łączenia szeregowo dwóch kondensatorów polarnych, nawet o tej samej pojemności, w celu uzyskania kondensatora niepolarnego - rozproszenie parametrów i wycieki mogą doprowadzić do ich awarii. Co najmniej jeden spolaryzowany kondensator sprawia, że cała konstrukcja jest spolaryzowana.
Krok 6
Czasami kondensatory elektrolityczne są zbocznikowane (połączone równolegle) z ceramiką o znacznie mniejszej pojemności. W takim przypadku nie trzeba liczyć niczego zgodnie ze wzorami, ponieważ można pominąć dodawanie pojemności. I robią to nie po to, aby zwiększyć pojemność, ale aby odfiltrować zakłócenia o wysokiej częstotliwości, których kondensatory elektrolityczne nie usuwają ze względu na pasożytniczą indukcyjność.
